Скривени од општег лудила у сновима Живимо нашу песму, ширимо њена крила Пркосећи тамним ветровима И не тражимо више лепоту од света И опраштамо рекама што теку Уморни од узалудног лета Милујемо покошене влати трава Док бесни безумна олуја Изнад успаваних испраних глава.
Нема коментара:
Постави коментар
Коментаришите слободно, али културно!